تزریق ژل

 

در مورد فواید اسید هیالورونیک برای صورت مطلع شوید   .

تزریق ژل

ثابت شده است که وقتی مسئولان ارشد بازاریابی مارک های آرایشی متوجه می شوند که ماده ای که باعث می شود محصولات به خوبی مورد استقبال عموم قرار بگیرند ، مدیران این مارک ها باعث می شوند که محققان خود آنها را در سوپ قرار دهند. این اتفاق با کلاژن ، ویتامین C ، چای سبز رخ داده است ...

 تزریق ژل چیست؟

یکی از آنها اسید هیالورونیک است. با این حال ، به دور از ماده ای است که توسط مارک های زیبایی و کلینیک های پزشکی آرایشی برای فروش بیشتر کرم ها و درمان های بیشتر اختراع شده است ، این مؤلفه برای حفظ پوست جوان بسیار مهم است.

 

چرا اسید هیالورونیک مهم است؟

اگرچه به نظر می رسد اسید هیالورونیک به دلیل کلمه "اسید" به اسم آن صدمه ای به پوست وارد کرده است ، اسید هیالورونیک یک مرطوب کننده قدرتمند است که قادر به حفظ 1000 برابر وزن خود در آب است. این بدان معنی است که در هیدراتاسیون پوست ضروری است.

 

این ماده روان کننده و شفاف است و دارای یک بافت ژل مانند است که بدن برای حفظ رطوبت و ایجاد خاصیت ارتجاعی و انعطاف پذیری به طور طبیعی برای حفظ کلاژن و آب تولید می کند. در کنار تولید کلاژن و سرامیدها ، اسید هیالورونیک کمک می کند تا بافت پوستی و سالم به پوست ما بدهد. بنابراین یک ماده پرکننده و بافر است. بیشترین غلظت در پوست ، داخل مفاصل ، داخل حفره چشم ، ریشه مو و سایر بافت ها مشاهده می شود.

 

به همین دلیل ، اگرچه معمولاً در مورد اسید هیالورونیک بیشتر می شنویم در بخش های زیبایی و آرایشی ، به طور کلی نقش آن برای سلامتی بسیار مهم است ، نه تنها در مورد انسان بلکه در مورد همه پستانداران

 

هیالورونیک اسید و گذشت سالها

مانند اکثر مواد محافظ ، میزان اسید هیالورونیک با افزایش سن کاهش می یابد. ما با تعداد زیادی از این مواد متولد می شویم ، که خیلی سریع آنها را ترمیم می کنیم ، به همین دلیل پوست نوزادان بسیار چاق ، نرم و صاف است ، در حالی که با گذشت سالها حجم آن را از دست می دهد ، جدا می شود و خشک می کند ، زیرا ما آن مواد را تولید نمی کنیم با همان نرخی که آنها را سنتز می کنیم. در مورد اسید هیالورونیک ، عدم وجود آن باعث ایجاد درد در مفاصل (آنها به خوبی روغن نمی شوند) ، کم آبی در موها و غیره.

 

افراد با وزن متوسط ??70 کیلوگرم تقریباً 15 گرم اسید هیالورونیک در بدن دارند و از این تعداد ، یک سوم شکسته می شود و هر روز سنتز می شود. بعد از گذشت چهل سال بدن روزانه نیمی از این ماده را تولید می کند.